Collega's die een half uur lang zagen dat ze het te druk hebben om iets voor je te doen terwijl ze in dat half uur al de helft van het werk gedaan konden hebben...
Maar ik erger me vooral aan een algemene tendens van negativiteit in de samenleving. Hoe ouder ik word, hoe meer ik het gevoel heb omringd te zijn door mensen die gebukt gaan onder de sleur van het leven en er als gevolg depressief bijlopen... Dat begint op de duur serieus op het gemoed te werken, je zou er bijna zelf depressief van worden En maar doorzagen over ouderdomskwaaltjes die je blijkbaar al op je dertigste kunt hebben, over de elektricien die alweer niet is komen opdagen, over de buurman die zijn nieuwe tuinhuis 5 cm over de scheidingslijn heeft neergeploft, ... Daarbij komt nog een haast pathologische vorm van voyeurisme waarbij het doen en laten van de medemens voortdurend beoordeeld en bekritiseerd wordt, alsof kwaadspreken over anderen de essentie van het bestaan betekent. Ik heb er allemaal geen boodschap aan. Het is precies of je leeft pas echt als je overal in de miserie zit... Ik walg van zo'n mentaliteit.
Ik besef dat ik zelf behoorlijk negatief klink maar het is uitputtend om te functioneren in een omgeving waar veel anderen een destructieve ingesteldheid hebben, vooral als je ondervindt dat je eigen positieve en open ingesteldheid weinig effect heeft.
___________________
quote: | Originally texted by Jakhira
Out with the dog at the moment. Chicks love him, and I love chicks... The world is in harmony |
|